Christian Sorum (NOR)

Al het bewijs dat je nodig hebt om de onbetwiste groei van beachvolleybal te begrijpen sinds het in 1996 aan het Olympische programma werd toegevoegd, zou je op het mannenpodium van de Olympische Spelen in Tokio kunnen vinden. Daar zijn drie teams uit drie verschillende landen voor het eerst gehuldigd met hun eerste Olympische medailles bij beachvolleybal.

Noorwegen, een land dat goed bekend staat om zijn succes op de Olympische Winterspelen, claimde goud door de grote talenten Anders Mol en Christian Sorum. ROC, dat met Brazilië en de Verenigde Staten vocht als een van de top landen van de sport, won ook zijn eerste medaille. Deze pakten een zilveren medaille voor Viacheslav Krasilnikov en Oleg Stoyanovskiy. En Qatar, een land met slechts 2,8 miljoen inwoners, pakte brons door de explosieve capaciteiten van Cherif Younousse en Ahmed Tijan.

Drie totaal verschillende landen zowel qua bevolking als klimaat en locatie op de kaart. Daarnaast hebben ze drie verschillende speelstijlen en zijn het drie nieuwe medailles. Hoe verder je naar beneden gaat op de rankinglijst hoe meer je de groeiende diversiteit aan talent in beachvolleybal ziet. Van de 16 teams die als negende of beter eindigden werden er 13 landen vertegenwoordigd.

Triumphant Krasilnikov

Triumphant Krasilnikov

Noorwegen is nog steeds koning

Twee jaar lang was er geen schijn van twijfel of discussie over wie het beste team ter wereld was: de Noorse Anders Mol en Christian Sorum. Ze kwamen aan het einde van het seizoen van 2018 in beeld en wonnen in Gstaad, Wenen en Hamburg achtereenvolgend. Dit was een ongekende reeks van succes. Dit succes zette ze voort met acht gouden medailles in 13 evenementen in 2019. Ze wonnen elke prijs die er te winnen viel: Beste Team, Beste Blokker, Beste Verdediger, Beste Aanvallende Speler, Meest Opmerkelijke.

Het probleem met hun succes is echter dat het ogen trekt, namelijk alle ogen in de beachvolleybalwereld. Elk team vroeg zich af, Hoe, kunnen we deze gasten stoppen? Er leek een tijdelijke oplossing te zijn gevonden, op het slechtst mogelijke moment voor de Noren. Alle teams begonnen met serveren op Mol en haalde zo de bal uit handen van Sorum. Het resultaat was een 17e plaats in Sochi, een negende in Ostrava en een vijfde in Gstaad. Dit waren de drie evenementen in aanloop naar de Olympische Spelen en waren hun slechtste reeks toernooien sinds ze begin 2018 begonnen met één ster spelen.

Misschien, het was eerlijk om je af te vragen of de wereld een oplossing had gevonden.

De wereld had geen oplossing gevonden.

Ja, Noorwegen bleek sterfelijk te zijn, iets dat in 2019 niet voor mogelijk werd gehouden. Maar in Tokio, waar ze vier opeenvolgende wedstrijden wonnen met acht opeenvolgende sets en zo goud wisten te pakken bewezen ze dat ze nog steeds echt de koningen zijn van het strand.

Mol and Sorum celebrate their country’s first Olympic semifinal on the beach

Mol and Sorum celebrate their country’s first Olympic semifinal on the beach

Tot zover de legendes

De Olympische Spelen in Tokio zullen waarschijnlijk worden teruggezien als een wisseling van de wacht. Een nieuwe generatie die zichzelf officieel op de kaart zet en een legendarische generatie gaat door. De gemiddelde leeftijd van de medaillewinnaars in Tokio is maar liefst 25,8 jaar. In een sport die vaak trots kan zijn op de lange levensduur van zijn atleten, zijn er enkele nieuwe spelers bijgekomen die nog een lange tijd onderdeel zullen zijn van de sport.

Het is een opwindende, spannende tijd om in de sport van beachvolleybal te zijn, als fan en als speler. Voor minstens twee Olympische teams die iets vreemds behouden, zullen we het geweldige talent van Mol en Sorum, Stoyanovskiy en Krasilnikov, Cherif en Ahmed kunnen aanschouwen. Om nog maar te zwijgen over de tientallen andere jongere spelers die in de top 50 van de FIVB ranglijsten staan.

Toch was Tokio het laatste internationale evenement voor een paar en mogelijk voor een trio beachvolleyballegendes. Phil Dalhausser en Jake Gibb, die sinds 2008 aan alle Olympische Spelen hebben deelgenomen, kondigden hun internationale pensionering aan, slechts enkele dagen nadat ze beide op de negende plaats waren geëindigd. Dalhausser zal de geschiedenis ingaan als een van de beste spelers aller tijden; Gibb is geliefd in de Verenigde Staten en wordt beschouwd als een van de beste blokkers die ooit Amerika heeft vertegenwoordigd.

Wat betreft de derde legende in kwestie, Alison Cerutti. Hij heeft twee Olympische medailles, een gouden en een zilveren. De toekomst van Alison is nog onbekend. Alison en Alvaro Filho pakten een vijfde plaats.

"Nu ben ik weer thuis om mijn familie en mijn kinderen te zien", zei Alison na een verlies in de kwartfinale tegen de Letten Martins Plavins en Edgars Tocs. “Ik weet niets over mijn toekomst. Op dit moment ben ik twee weken thuis, daarna weet ik het nog niet.”